บทที่ 201 พิธีร่วมหอ (๑)

เส้นผมของหวังซานเย่ยาวแผ่สยายตามแรงของกระแสน้ำ เขาหลับตาพริ้มแผ่นหลังพิงกับโขดหินอย่างมีความสุข ก่อนจะสังเกตเห็นสตรีนั่งปล่อยขาแกว่งน้ำเล่น ใบหน้าของนางช่างเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อยอย่างที่เขาสามารถสังเกตได้ชัด

“เฉินหว่านอิ๋ง” เขาเห็นชายาของตนเองมานั่งอยู่เพียงลำพังที่ริมธารแห่งนี้ สองขาของนางหย่อนลง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ